اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر اختلال بی‌اعتنایی- مقابله‌ای و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر اختلال بی­اعتنایی - مقابله­ای و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر اهواز بود. روش بررسی:  طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس ازمون و گروه کنترل بوده است جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی بودند. نمونه پژوهش به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. تعداد 30 نفر از 65 دانش آموزی که با توجه به مصاحبه بالینی با والدین و پرسشنامه بی­اعتنایی - مقابله‌ای (ODBI)، که توسط والدین تکمیل شده بود، تشخیص اختلال بی­اعتنای - مقابله­ای دریافت کرده بودند، به شیوه تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه پرخاشگری باس و پری را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه گروه درمانی شناختی - رفتاری دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. یافته­ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغییری نشان داد که گروه درمانی شناختی -رفتاری در بهبود علائم بی‌اعتنایی مقابله‏ای و پرخاشگری مؤثر بوده است، و میانگین نمره­های پس آزمون گروه آزمایش در بی­اعتنایی مقابله‏ای و پرخاشگری نسبت به پیش آزمون وگروه کنترل کاهش یافته است. نتیجه­گیری: گروه درمانی شناختی - رفتاری، باعث کاهش علائم بی اعتنایی -مقابله‏ای و پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شده است.